KADIN KONMUŞ ADIN

KADIN KONMUŞ ADIN

Asi bir küheylan edası var sende

Ne gem vurulur kalbine

Ne dizgine gelir bedenin asiliğiyle

Edalı duruşundan belli

Ovaların havası var sende

Yüksek dağların heybeti gönlünde

Ne çıkılır yamaçlarından zirveye

Ne kalınır esen yelinde eteklerinde

Sıcacık yüreğinden belli

Kıl çadırların kokusu var sende

Toprağa oturuşundan belli yarenliğin

Bağdaş kurmadan bakmazsın göze

Ekmeği banarak yiyişinden belli

Bazlamanın hamuru karılır elinle

Somunun tadı vardır terinde

Zülüflerin dağılmış yüzünde

Ceylan gibi bakan gözlerinden belli

Al fistanı çıkarmışsın şehirde

Değişmemiş teninde göç fırtına eser

Vurursun aklını özlemin deliliğine

Sözlerindeki sevgiden belli

Sevilesi bir yürek taşırsın bedeninde

Sevginin sıcaklığı var ellerinde

Aşk kokar nefesin her seferinde

Damağa kattığın tadından belli

Sefile şiir yazdırır gülüşün

Meczup eder kadın duruşun

Kim bilir ne hoştur tene dokunuşun

Sesindeki ahenkten belli

Kadın konmuş adın sorulmadan

Savunursun benliğini korkudan

Oysa ister ruhun aşk'a gark olam

Çekinerek açtığın kollarından belli...

                                      Mustafa Yılmaz


                                      Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
                            Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri                                   Yasasına göre suçtur.